همانطور که می دانید همه ساله چندین و چند مسابقه حرفه ای پرورش اندام در سراسر جهان برگزار می شود که در واقع این مسابقات مجال مناسبی است برای رقابت هیجان انگیز فوق ستاره های بدنسازی جهان .
بی تردید مهمترین رویداد بدنسازی حرفه ای ، مسابقات معتبر (( مستر المپیا )) است که از سال 1965 آغاز شده و پاییز هر سال با روندی منظم برگزار می شود . علاقمندان به رویدادهای پرورش اندام حتما می دانند که تنها بدنسازانی می توانند در (( مستر المپیا )) شرکت کنند که در یکی از مسابقات حرفه ای همان سال ( اعم از مرد آهنین ، شب قهرمانان ، جایزه بزرگها و ... ) در جمع نفرات برتر قرار گرفته باشند و یا اینکه در مسابقات سال گذشته مستر المپیا در میان 10 نفر اول جایی برای خود بدست آورده باشند . همین مساله موجب می شود که رقابت های (( مستر المپیا )) به دیدنی ترین و جذاب ترین مسابقه بدنسازی سال مبدل شود چرا که در این رقابت ها هیچ کس ضعیف نیست و همه مردان حاضر ستارگانی اسم و رسم دار هستند که هر یک می تواند به نوعی شانس قهرمانی داشته باشند . اما در میان سایر مسابقات بدنسازی حرفه ای ، (( آرنولد کلاسیک )) یک سر و گردن بالاتر از دیگران و جایزه نقدی 110 هزار دلاری به نفر اول ( جایزه مستر المپیا 100 هزار دلار است ) این رقابتها آن را از مسابقاتی نظیر شب قهرمانان ، جایزه بزرگ سانفرانسیسکو ، استرالیا و ... متمایز می کند . به نوعی می توان (( آرنولد کلاسیک )) را رقیبی برای (( مستر المپیا )) قلمداد کرد که می تواند در سالهای آینده بسیار موفق تر و با اعتبار بیشتری نیز برگزار شود . سال گذشته جی کاتلر فوق ستاره جدید بدنسازی جهان در مسابقات (( مستر المپیا )) شرکت نکرد تا با آمادگی بیشتر در (( آرنولد کلاسیک )) شرکت کند . یعنی او این مسابقه را به (( مستر المپیا )) ترجیح داد تا کمیته برگزار کنند ، فدراسیون بین المللی پرورش اندام و در راس آن جو ویدر فکری به حال تقویت مسابقات (( مستر المپیا )) بکند تا رقابتها همچنان معتبرترین و پرطرفدارترین باشد . اولین دوره مسابقه (( آرنولد کلاسیک )) در سال 1989 برگزار شد . در آن سال 16 بدنساز در غیاب بزرگانی چون لی هنی و وینس تایلور به مصاف یکدیگر رفتند و در نهایت ریچ گاسپاری ، رابی رابینسون و گری استریدام سکوهای سه گانه را فتح کردند . در این دوره سمیر بن نوت قهرمان پیشین مستر المپیا به رتبه چهارم قناعت کرد . چهار سال بعد دومین دوره مسابقات آرنولد کلاسیک با درخشش فلکس ویلر انجام شد . ویلر که در آن زمان به تازگی مطرح شده بود لی لابرادا ، وینس تایلور و پل دیلت را پشت سر بگذارد و عنوان قهرمانی را از آن خود کند . یکسال بعد در سال 1994 این بار نوبت کوین لورون بود که در جریان مسابقات آرنولد کلاسیک وینس تایلور را شکست دهد و با اقتدار به مقام قهرمانی دست یابد . در این دوره کریس کورمیر و لی پریست که هنوز شهرت و اعتبار فعلی را نداشتند به مقام های چهارمی و هشتمی قناعت کردند و سونی اشمیت بدنساز مشهور استرالیایی در سکوی دهم ایستاد .
در سال 1995 مایک فرانکویس شکست سختی را به فلکس ویلر تحمیل کرد و در سکوی نخست ایستاد و چارلز کلایر مونت که در آن زمان به عنوان یک پدیده مطرح بود در جای سوم قرار گرفت . در میان سایر چهره های سرشناس این دوره لی لابرادا ، آرون بیکر و لی پریست به ترتیب رتبه های پنجم ، ششم و نهم را از آن خود کردند .
اما در سال 1996 کلکسیونی از ستارگان آغازگر رقابتی دیدنی و به یادماندنی بودند که در پایان کوین لورون آماده بالاتر از فلکس ویلر و پل دیلت ایستاد تا جایزه یکصد هزار دلاری را از آن خود کند . وینس تایلور چهارم شد و شان ری در نهایت ناباوری به مقام پنجمی و جایزه 10 هزار دلاری اکتفا کرد .
در سال 1997 این بار نوبت فلکس ویلر بود تا پس از 4 سال بار دیگر به عنوان قهرمانی دست یابد . او در این راه ناصر صونباطی غول پیکر و مایک فرانکویس را پشت سر گذاشت .
در این دوره رونی کولمن که اصلا شهرت و اعتبار فعلی را نداشت در رتبه چهام ایستاد . وینس تایلور ، پل دیلت و لی پریست به ترتیب پنجم تا هفتم شدند و کوین لورون مدافع عنوان قهرمانی این مسابقات مکانی بهتر از هشتم پیدا نکرد .
فلکس ویلر که با قهرمانی (( آرنولد کلاسیک 97 )) به عنوان بهترین جانشین دوریان یتس مطرح شده بود ، یک سال بعد هم همین عنوان را تکرار کرد و به عنوان قهرمانی (( آرنولد کلاسیک 98 )) دست یافت . ناصر صونباطی باز هم دوم شد و وینس تایلور با تجربه به لطف مقام سومی این مسابقات 25 هزار دلار دریافت کرد .
اما در سال 99 ناصر صونباطی در یکی از به یادماندنی ترین رقابت های پرورش اندام و در جدالی نفس گیر کوین لورون و کریس کورمیر را شکست داد . در این دوره جی کاتلر گمنام چهارم شد تا بالاتر از مردان باتجربه ای چون میلوش سارکوف و وینس تایلور قرار بگیرد .
در سال 2000 فلکس ویلر بازگشتی درخشان به (( آرنولد کلاسیک )) داشت و با برتری مطلق قهرمان شد . کریس کورمیر و کوین لورون نیز دوم و سوم شدند تا هر کدام 45 و 25 هزار دلار جایزه بگیرند .
از سال 2001 جایزه نفر اول مسابقات آرنولد کلاسیک 10 هزار دلار افزایش سافت و به 110 هزار دلار رسید و علاوه بر این مبلغ یک دستگاه اتومبیل (( جیب هامر )) هم به قهرمان اختصاص یافت . برنده خوشبخت این جایزه کسی نبود جز رونی کولمن که پس از قهرمانی در مستر المپیا برای اولین بار در یک تورنمنت معتبر حضور می یافت . کریس کورمیر به مقام نایب قهرمانی رسید و شهریار کمالی پایین تر از دنیس جیمز رتبه چهارم را به دست آورد تا ظهور پدیده ای جدید در جهان پرورش اندام را نوید دهد .
در سال 2002 مسابقات آرنولد کلاسیک تحت تاثیر حضور جی کاتلر قرار گرفت . او با اقتدار تمام توانست از کریس کورمیر ، دکستر جکسون ، لی پریست و کوین لورون پیشی بگیرد خود را بیش از پیش مطرح کند . از نکات جالب این دوره سقوط فاحش ناصر صونباطی و عنوان دهمی او بود .
در سال 2003باز هم جی کاتلر در سکوی نخست ایستاد و کریس کورمیر نیز برای چهارمین بار پیاپی در رتبه دوم ایستاد . مارکوس رول نیز پس از یک سال کم فروغ بازگشت دیدنی خود را با مقام سوم جشن گرفت .
در سال 2004 باز جی کاتر اول شد و کریس کورمیر دوم شد ودکسترجکسون خوش استیل سوم شد.
سال 2005 سال جکسون بود تا بار دگر کریس کورمیر را در مقام دوم نگه دارد.
سال 2006 برای دومین بار دکستر جکسون توانست مقام اول را کسب کند ولی کریس کورمیر دیگر شرکت نکرد تا دوم شود.